Domowe przedszkole – 28.05.2020 – dzieci starsze – zerówka

_______________________________________________________________________________________________________________________

Witamy, dziś porozmawiamy o urządzeniach wykorzystywanych dawniej w domach w czasach, kiedy nie było elektryczności.

1. Na rozgrzewkę: przeczytajcie wyrazy. Policzcie w nich litery i pokolorujcie lub wskażcie odpowiednią cyfrę:

2. Dawniej i dziś – obejrzyjcie poniższe ilustracje:

• Spróbujcie nazwać przedmioty przedstawione powyżej ( lampa naftowa, tarka do prania bielizny, szczotka do zamiatania, klepsydra).
• Czy wiecie, do czego służyły te przedmioty? (lampa naftowa – oświetlenie pomieszczeń, tarka do prania bielizny – pranie odzieży, szczotka do zamiatania – sprzątanie, klepsydra – odmierzanie czasu).
• Powiedźcie, jakie przedmioty je obecnie zastąpiły?
lampa naftowa – lampa, żyrandol.
tarka do prania – pralka,
szczotka do zamiatania – odkurzacz,
klepsydra – zegar.

3. Słuchanie wiersza H. Szayerowej „Czy żelazko ma duszę?”:

„Czy żelazko ma duszę?
Miało kiedyś.
Ale to było dawno – i was
Nie było jeszcze wtedy.
Wasze prababki
kładły dusze pod kuchnie
do ognia
do żaru-
i dusza czerwieniała w nim,
jak tylko mogła,
z gorąca nadmiaru!
Żar
buchał z żelazka wnętrza
i prasował tym lepiej,
im dusza była w nim gorętsza!
Wprawdzie
żelazko było ciężkie,
żelazne
i kłopotów było z nim
niemało!
Ale prababki mówiły,
że za to …
całą duszą prasowało!…”

•Rozmowa na temat wiersza.
– O jakim żelazku opowiada wiersz?
– Co żelazko miało w środku?
– Co trzeba było zrobić, aby żelazko prasowało?
– Czy łatwo się żyło w czasach kiedy nie było elektryczności?

4. Na obrazku przedstawiono urządzenia zasilane prądem, z których korzystamy dzisiaj oraz proste sprzęty, których używano dawniej do tych samych prac. Połączcie je w pary.

5. Nadszedł czas na pracę techniczno –plastyczną. Dziś będzie to klepsydra – dawny przyrząd do odmierzania czasu, składający się z dwóch połączonych ze sobą identycznych naczyń, w których woda lub piasek przesączają się przez łączący je kanalik.
Wersja prostsza:

Wersja trudniejsza (wymaga obecności i pomocy osoby dorosłej):